Pínliga flaggdagsferð løgmans

Tað finnast ikki orð fyri hvussu pínlig flaggdagsferð løgmans til London er. Og fullkomiliga óskiljandi er tað, at landsins leiðari ikki eigur so frætt av gefühl, at hann ikki ístaðin heldir seg langt burtur. Havandi í huga, at hann júst hevur gjørt av, at stongja sendistovuna í einum av heimsins størstu og týdningarmestu høvuðsstaðum. Heldur áttu vit at sett okkum visjónir og mál um at víðka og útbyggja samstarvið við Stóra Bretland.  

Nei, hann velur heldur, ambráður, at bjóða til veitslu! Og henda veitsla - sum í veruleikanum er eitt ervi - skal haldast inni undir skjúrtufaldinum á donsku sendikvinnuni, har føroyingar í London kanska sleppa innum. Um tey altso hava minst til at tekna seg, so tey fáa eina innbjóðing. Merkið skal hátíðarhaldast, og spennandi verður at sjá um tað blánar í einum horni í stovuni, har Dannebrog og danska skjaldramerkið sjálvsagt eiga heiðursplássið. Vit kunnu íhvussu er vera viss um at tað rodnar.

Er onki mark fyri undirbrotligheitini og manglandi pli-kensluni hjá okkara fremsta leiðara?
Eg skilji hetta ikki, men kanska finst ein frágreiðing. Tað hevði sømt seg, um løgmaður gevur Føroya fólki eina grundgeving, ið kann kasta ljós á endamálið við ferðini?

Eg øvundi ikki støðuna hjá røðuskrivandi embætisfólkinum, sum helst kýtir seg fyri at pynta uppá og rættvísgera tann absurda sjónleikin, sum gestirnir verða vitni til.

Heldur átti landsstýrið at satsa stórt uppá Bretland. Fyrst og fremst við at tora at stuðla eini flogrutu til London minst tvær ferðir um vikuna í eitt 3-5 ára skeið, fyri at leggja lunnar undir at hendan ruta við tíðini kann hvíla í sær sjálvum. Og í øðrum lagi við at víðka sendistovuna við at skipa eina útflutningsstovu. Útflutningsstovan skal hjálpa og vegleiða føroyska vinnulívinum at knýta røttu sambondini, so Føroyar kann fáa handilsligt gagn av hesum veldiga marknaði. Fyri ikki at tala um síðuvinningar av øllum hugsandi slagi innan mentan, ítrótt, útbúgving og á mongum øðrum økjum.

Um vit tordu at satsa uppá at styrkja samband og samvinnu við Stóra Bretland, er ivaleyst, at serliga ferðavinnan hevði upplivað eitt kvantum-lop. Við regluligum ferðasambandi hevði tað eisini verðið gjørligt at pendla millum heimstað í Føroyum og arbeiði í London ella øvugt. Hetta hevði verið eitt stig á leiðini til fólkavøkstur, tí á henda hátt fáa vit knýtt føroyingar, ið eru búsitandi og lesandi í Stóra Bretlandi tættari til føroyska samfelagið.

Bara hugflogið setir mørk fyri øllum vakstrarmøguleikunum, ið liggja í styrktum sambandi við Bretland. Men samgongan velur heldur at vinda Merkið í stong fyri at hátíðarhalda, at vit pakka saman og avbyrgja okkum frá umheiminum. Congratulations. Well done.